Eten is de reden van mijn bestaan
de oorsprong van mijn geluk
het motief van de levensvreugde
maar even goed het verdriet van de ravage
want elke euro die ik uitgeef
moet een investering zijn in mijn smaakpapillen
daarom mijn ongezouten mening
op een assiette poétique met een beurre blanc philosophique
Een van mijn favoriete filosofen, Peter Singer, schreef het beroemde boek Animal Liberation(1975). Het argument dat hij in het boek aanhaalt, vertrekt vanuit het utilitarisme, (= het grootste geluk voor het grootste aantal). Dit is volgens hem de enige maatstaf voor ethisch handelen. Hij trekt dit vervolgens door naar de dieren. Volgens Singer is er geen gegronde reden waarom we deze maatstaf niet op dieren kunnen of moeten toepassen.
Hoewel ik geen hardcore vegetariër of veganist ben, probeer ik om zo weinig mogelijk dierlijke producten te gebruiken in mijn dagelijks voedingspatroon.
Vlees zal je me enkel zien eten op restaurant, nooit thuis. Aan de andere kant zal je me bijna nooit vegan zien eten op restaurant omdat uit ervaring blijkt dat ik dit beter zelf kan.
Waarom zou ik 25 euro betalen voor een groententaart waar amper smaak in zit als ik thuis er een sensationeel gerecht van kan maken?
Gelukkig zijn er uitzonderingen zoals AND/OR die me omver blazen. Deze chef weet absoluut hoe ze groenten moet omtoveren tot ware smaaksensaties. Ik raad elke vleeseter aan om hier te gaan eten!
Ik las op mijn favoriete filosofische website een uitspraak van filosofe Désanne van Brederode. Zij stelde dat ‘Proeven lijkt meer op luisteren dan op zenden' (Gesprek met Désanne van Brederode en Michiel Korthals door Ira Pronk op 14 juli 2023,
Emancipatie van tast, geur en smaak , Filosofie Magazine)
Deze zin beschrijft voor mij de totaal ervaring. Als je proeft gebruik je al je zintuigen, net als wanneer je bewust luistert. Je moet kijken naar wat er voor je staat, je moet het volledig begrijpen. Een gesprek kan je uiteraard niet ruiken maar de omgevingsgeur wel en soms brengt dit het begrip alsnog tot een hoger niveau, niet waar?
De totaal ervaring van proeven, ruiken, zien, voelen én horen was alom aanwezig in Signatuur.
Mijn hart brak dan ook in duizend stukken toen de gastvrouw ons wist te vertellen dat zij aan de laatste pagina's van hun horeca-verhaal waren. De ganse reis doorheen het menu was namelijk een sensatie van smaken die ik al lang niet meer had geproefd.
Van de unieke amuse van spinazie in de vorm van een jell-o , tot het overheerlijke bordje met Belgische kaviaar op een bedje van zijdezachte aardappelpuree. Ik droom nog steeds van deze goddelijke creatie en uitmuntende combinatie.
Hoewel de scepticus eigenlijk een filosofische spelbreker is volgens de Britse filosoof Timothy Williamson, is het scepticisme toch een denkhouding die mij eigen is.
Ik was sceptisch om te dineren in de summer pop up van restaurant Roji
En ja hoor, de empirische vaststelling heeft de scepticus in mij tot voldoening gebracht.
Bij wetenschappelijk scepticisme moet de waarneming herhaald kunnen worden.
En zo geschiedde.
De jammerlijke herhaling van een dure rekening zonder oorzaak. (280 euro voor 10 sushirollen? Zijn deze misschien bewerkt met eetbaar goud?)
De pijnlijke toevoeging van uiterst onbekwaam personeel. (Witte wijn klinkt toch niet als rosé? Een glimlach zou toch een standaard uitrusting moeten zijn van horeca mensen?)
Met als vervelende bijkomstigheid de muziekinstallatie die je al kon horen 10km verder. (Sinds wanneer is een restaurant een discotheek waar je dient te roepen om je tafelpartner te begrijpen?)
De volgende keer luister ik met meer overtuiging naar mijn innerlijke spelbreker.
“Garnaalvissers op de beneden-schelde” - RICHARD BASELEER
Net zoals de moderne hedonistische filosofen, vier ik het feest van het leven met al mijn zintuigen. Het leven draait voor mij om het genot en alle vreugde van de empirische werkelijkheid.
Rijkelijk én verrukkelijke porties zijn daarom bij uitstek, het ideaal van een hedonistisch leven.
Roger Scruton, een Britse filosoof, stelde dat kunst ons leert hoe we ons moeten voelen.
"(...) It has been argued on several sides that it is art and art alone that is the source of our ideas of beauty, and that if nature sometimes seems beautiful to us it is only because it echoes
something that we first learn to appreciate in art. As a manifestation of the human spirit, art must have a significance wholly unlike that of any natural thing. Indeed, we describe a landscape as beautiful only if it shows the kind of relationship to human
endeavour that is characteristic of an artefact (...)" (Roger Scruton, Art and Imagination, p162)
Enkele gerechten van Madonna zijn gebaseerd op de kunstwerken die in het KSMKA te aanschouwen zijn. Ik proefde dan ook hoe de garnaaltjes uit mijn garnaalkroketjes gevangen waren door 'De garnaalvissers van de Beneden Schelde'. Hoe zij zwoegden in de vroege uren van de ochtend op zoek naar die sublieme zeediertjes die mij vreugde zouden brengen op mijn bord.
Hoe het blauwe wolkenschouwspel en haar lichte bries de zilte zee doet deinen.
Als je tafelpartner onwel blijkt te zijn
en de reservatie een creditcard vereist
keer je eenzaam maar vol vertrouwen naar de gastronomische locatie.
Helaas bleek de uitspraak van Michel Onfray enorm toepasselijk,
"Hedonisten willen ook dat een ander geniet, niet omdat dat een morele plicht is, niet uit altruïsme, maar omdat het plezier van een ander uiteindelijk het eigen plezier vergroot."- (Interview met Michel Onfray door Door Florentijn van Rootselaar op 06 december 2010, Smaak van het Leven, Filosofie Magazine)
Alleen tafelen kan op vakantie een verrijking zijn.
In een zonnig paradijs of op een regenachtige klif heeft het zelfs iets fabelachtig. In je eigen stad eerder iets tragisch.
Balancerend op een niet zo comforabele kruk tussen de verliefde koppels begon ik aan mijn soloreis.
De eerste twee gerechtjes waren een waanzinnige start, mijn papillen sprongen uit het smaakvliegtuig van plezier.
Een parachute had van pas gekomen want bij het skrei gerecht was de crash een ware ravage.
In mijn notities stond dan ook het poëtische 'skrei=ei' .
Meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken.
Na Blueness dacht ik meteen aan het concept van 'Eternal recurrence' van Nietzsche. De lakmoesproef of litmus test, stelt de herhaling van het leven en hoe goed je dit zou verdragen wetende dat alles opnieuw zal wederkeren.
"What if some day or night a demon were to steal into your loneliest loneliness and say to you: ‘This life as you now live and have lived it, you will have to live once again and innumerable times again; and there will be nothing new in it, but every pain and every joy and every thought and sigh and everything unspeakably small or great in your life must return to you, all in the same succession and sequence—even this spider and this moonlight between the trees, and even this moment and I myself. The eternal hourglass of existence is turned upside down again and again, and you with it, speck of dust!’ "- (Nietzsche, the Gay Science, 1882,
Book IV - Aphorism # 341)
Als ik de lakmoesproef zou toepassen en ik moet wederkeren naar blueness, spreken we van:
de teloorgang van de ziel
de nederlaag van voldoening.
Oftewel hoe mijn maag altijd honger bleef lijden.
Een 1 op de schaal van wederkeer en daarom aftellen naar de verlossing in de vorm van een ander restaurant waar de porties wel groot genoeg zijn.
Kan iemand mij vertellen hoe 1 gyoza per persoon gelijk staat aan een volledige gang? Om nog maar niet te spreken van die ene oester die hieraan vooraf ging en de eerste gang van desillusie bleek te zijn.
Oh the Jane.
Ook al is het jaren geleden, ook al was ik nog jonger dan Jezus op zijn sterfbed.
Toch blijft dit de parel van mijn zwijnenstal.
Het was het lange wachten waard. Of zoals Epicurus zei:
‘Geef niet toe aan het plezier hier en nu als dat later betaald moet worden met een gebrek aan plezier. Zie daarvan af. Beter: kies nu voor een gebrek aan plezier als dat later leidt tot plezier. Vermijd dus de pure viering van het moment. Want genot zonder bewustzijn is niets anders dan de teloorgang van de ziel.' - Epicurus
Want wachten moet je. 6 maanden voordien gereserveerd. 3 keer bevestigd via mail, via telefoon, via creditcard, via het beloven van je eerstgeboren kind.
Dan pas ben je waardig om de 16 gangen van het aardse paradijs te proeven.
Na 16 gangen en 16 glazen wijn (aangepaste wijnen uiteraard mijnheer) kon ik eigenlijk niet meer wandelen. Of toch zeker niet op de hakken die ik aanhad.
Ook dit draagt bij aan de hoge score.